Arcadia

Op dit moment bouwt Arcadia aan de nog nieuwe kas aan de Hoefweg in De Lier een tweede nog nieuwere kas. De glasopstand op deze locatie groeit daarmee naar ruim acht hectare. Spannend, het zijn onzekere tijden, maar de uitbreiding was enkele jaren geleden al getekend en gepland. Bovendien draaien Bert van Ruijven en collega’s hun hand niet om voor een paar meter glas, met inmiddels 6 locaties en 25 hectare productie is het immers niet hun eerste bouwproject.

Met het oog op de huidige energieprijzen heeft het kostenplaatje natuurlijk extra aandacht, terwijl ook een steeds duurzamere manier van telen centraal staat. En dat is voor Arcadia, en wat dat betreft nu voor geen enkele tuinder meer, geen holle frase. “In de chrysanten zien we vooral een versnelde omschakeling naar LED”, vertelt Bert. “Je zit natuurlijk niet op de kosten te wachten, maar met het oog op de huidige energieprijzen moet je wel.”

 LED nu is scherm van vroeger

Iets soortgelijks ging in het verleden op voor scherminstallaties. Tegenwoordig wordt er nauwelijks nog een kas gebouwd zonder, maar tot zo’n beetje midden jaren ’80 kwam men vaak niet verder dan ‘een folietje trekken’ om de warmte binnen te houden, en in de chrysanten om te verduisteren. Een reeks crises in de jaren zeventig en tachtig was toen een vergelijkbare push voor het klimaatscherm als de energieprijzen van nu voor de belichting, en het was toen dat het installeren van (klimaat)schermen serieus opgang begon te maken.

Dat vertelt Piet Rensen van Peter Dekker Installaties (PDI), die op locatie de voortgang van de bouwwerkzaamheden komt inspecteren en samen met Bert herinneringen ophaalt. Piet is al bij PDI werkzaam vanaf bijna het begin van het bedrijf. Eerst als onderaannemer met een compagnon samen, en later als uitvoerder. De laatste jaren is Piet verantwoordelijk geworden voor de planning. Bert is klant van het eerste uur en nu, op de valreep van zijn pensioen (Piet is 67), komt hij er nog een keer een (dubbel) doek inhangen.

 Tyvek doek

“Het eerste doek was een tyvek, een zilver-grijs donker doek”, aldus Piet. “Dat was als het ware de opvolger van het folie, maar uiteraard is er over de jaren daarna veel ontwikkeld. Een van de dingen die PDI altijd goed in de vingers had (en nog steeds heeft) was het trekdraad systeem. Door roest en intensief gebruik waren de eerste systemen met het oude ijzerdraad vaak letterlijk een kink in de kabel. Wij ontwikkelden het zo dat problemen minder vaak voorkwamen en ging er toch iets kapot, dan zorgden wij dat het gemaakt werd.”

Dat kan Bert beamen. Zoals reeds geconstateerd heeft hij over de jaren weleens meer een kas gebouwd, alle uitbreidingen en verhuizingen bij elkaar opgeteld is gezamenlijk heel wat. “Daarom heb ik qua bouw, elektra, klimaat en alle andere werkzaamheden met zo’n beetje alle grote partijen wel een keer zaken gedaan, maar qua scherm heb ik altijd bij PDI gezeten. Geen gekke dingen met prijzen, garantie is garantie en gaat er iets stuk, dan staan ze inderdaad snel paraat.”

 Spannende tijden

Ook in deze laatste nieuwbouw wordt weer een dubbel doek gehangen, maar crisis dreigt niet alleen in de productie. De installateur heeft voor dit jaar best nog wat projecten op de rol staan, maar naar volgend jaar toe neemt de onzekerheid toe. “Bedrijven die vet op de botten hebben zijn ervoor te porren”, vertelt Piet, “maar je gaat er nu je laatste stuivers niet aan uitgeven. Dat zien we door de hele tuinbouw en ook in de chrysanten.”

Er wordt volop geëxperimenteerd met ‘zuinig’: met minder SON-t/meer LED, maar ook in de teelt zelf en op alle denkbare input. Met ieder stapje lever je iets in, terwijl op productie en kwaliteit natuurlijk niet mag worden ingeboet. Zolang de bloemen echter goed betaald worden draait de sector door. Aan Bert en Piet zal het niet liggen.